Przyczyny depresji

Przyczyny depresji endogennej wynikają z nieprawidłowego funkcjonowania OUN (ośrodkowego układu nerwowego) na poziomie komórkowym czy białkowym – są to przyczyny biologiczne. Leki na depresję opracowuje się właśnie dzięki badaniom nad biologicznymi przyczynami depresji. Do przyczyn biologicznych depresji zaliczamy też występowanie tego zaburzenia w kolejnych pokoleniach, lecz nie zawsze – w kolejnej części rozszerzę temat. Nie został odkryty gen depresji, lecz jest kilka miejsc w genomie ludzkim o odrębnej budowie – stwierdzono je u osób chorujących na depresję, porównując z osobami zdrowymi.

Psychologiczne przyczyny depresji
— negatywny sposób myślenia
— przyjmowanie winy za nieszczęśliwe sytuacje
— przekonanie, ze nic mnie dobrego nie spotka
— wspominanie raczej złych wydarzeń niż szczęśliwych
— samowzmacnianie się depresji
— zniekształcenie depresyjne pamięci, wspomnień
— uległy wzorzec zachowania
— przeżywanie uczucia skrępowania, lęku i wycofywanie się raczej niż podejmowanie wyzwań
— odkładanie problemów, nie podejmowanie prób rozwiązania ich
— błędy wychowawcze
— kłótnie konflikty w domu
— zawstydzanie dziecka jako metoda wychowania
— otwarte faworyzowanie rodzeństwa
— stawianie wygórowanych wymagań
— psychiczne znęcanie się, molestowanie seksualne – tzw. zły dotyk
— błędne koła zachowań i myślenia depresyjnego

Przykłady myślenia depresyjnego:
– izolacja – myślenie, że to inni się ode mnie odsuwają
– szukanie w sobie winy
– brak wiary w siebie
– zniechęcenie, pasywność
– negatywne nastawienie wobec innych
– przekonanie, że prowadzę nieszczęśliwe życie
Wiedzieć trzeba, że rzeczywiste odsuwanie się bliskich pogłębia izolację

Depresja częściej pojawia się u osób cierpiących z powodu chorób somatycznych: choroba wieńcowa, cukrzyca, stan po udarze mózgu, choroba nowotworowa, niedoczynność tarczycy a także w szczególnych okresach życia np. po porodzie, w menopauzie, a w wieku podeszłym bywa także mylona z otępieniem.

Obecnie, rozpatrując przyczyny chorób psychicznych, w tym depresji, często korzysta się z tzw. modelu biopsychospołecznego. Uwzględnia on jako przyczyny depresji m.in.:

czynniki biologiczne (np. czynniki genetyczne, zmiany poziomu neuroprzekaźników w mózgu, stan zdrowia somatycznego, choroby przewlekłe, uzależnienia),
czynniki psychologiczne (np. stresujące wydarzenia życiowe i sposoby radzenia sobie z nimi, relacje małżeńskie, rodzinne i relacje z innymi osobami),
czynniki społeczne i kulturowe (np. sieć wsparcia społecznego, poczucie samotności, sytuacja zawodowa, szkolna, materialna, mieszkaniowa).
Zaleca się również badanie wzajemnych relacji wyżej wymienionych czynników, ponieważ często występują one równocześnie. Najczęściej choroba psychiczna, w tym depresja, jest efektem współdziałania kilku różnych czynników należących do kilku z wymienionych kategorii.

Depresję na poziomie molekularnym wywołują zaburzenia funkcjonowania przekaźników synaptycznych, głównie serotoniny i noradrenaliny.
Depresja częściej występuje u osób predysponowanych, tzn. takich u których w rodzinie występowały tego typu zaburzenia. Czym bliższe pokrewieństwo tym większa szansa na ujawnienie się choroby. Do wystąpienia depresji mogą przyczynić się także cechy nabyte w środowisku rodzinnym oraz utrwalone cechy osobowości.

Może występować w każdym wieku, jednak najbardziej narażone są osoby w okresie przekwitania (meno i andropauza) i w podeszłym wieku.
Depresja sezonowa pojawia się w okresach przesileń letniego i zimowego, gdy następuje szybsza zmiana długości dnia.