Lobotomia

Portal psychologiczny poruszający tematy z dziedziny psychologii, medycyny, psychiatrii, zdrowia. Lobotomia to również nowości i wiadomości z branży psychologii oraz medycyny.

  • psychiatria
  • neurologia
  • psychologia
  • medycyna
  • zdrowie
  • film

Zastosowanie lobotomii

Zastosowanie lobotomii

Lobotomia dawniej była jedną z metod leczenia chorych na schizofrenię lub inne poważne zaburzenia psychiczne. Celem była redukcja procesów emocjonalnych, które zwykle towarzyszą procesom poznawczym – myślom i wspomnieniom (a więc i myślom natrętnym lub halucynacjom). Stosowano ją w czasie, gdy nie były jeszcze dostępne skuteczne leki przeciwpsychotyczne. Jednym z poważniejszych skutków ubocznych lobotomii przedczołowej jest utrata przez pacjenta poczucia „ciągłości własnego ja”, świadomości, że jest tą samą osobą, którą był wczoraj i będzie jutro.

Lobotomię propagowano jako skuteczną metodę terapeutyczną do walki z zaburzeniami psychotycznymi, np. schizofrenią, zaburzeniami nastroju, np. depresją, czy zaburzeniami zachowania, np. w przypadku rozhamowania popędów. Zabiegi psychochirurgiczne wykonywano z wielu przyczyn, w celu usunięcia różnych objawów. Dużą grupę pacjentów stanowiły osoby, u których występował stan określany przez Arnota „trwałym stanem dręczącego martwienia się sobą”. Pacjenci byli kierowani na zabieg, z powodów takich jak:

  • urojenia somatyczne,
  • hipochondria ,
  • nerwica obsesyjno-kompusywna,
  • parafrenia,
  • schizofrenia,
  • depresja lękowa,
  • uporczywe, natrętne myśli (bolesne ruminacje),
  • uogólnione zespoły lękowe,
  • uporczywy, patologiczny stan poczucia winy.

Były wśród nich również ofiary wojen, u których dzisiaj stwierdziłoby się zespół stresu pourazowego (PTSD) zwany wtedy nerwicą wojenną, oraz agresywni przestępcy. Poza tym stosowano tego typu operacje u pacjentów psychiatrycznych bardzo pobudzonych (tu bez względu na właściwą chorobę). Najważniejsze cele wykonania operacji to ogólnie rzecz biorąc redukcja objawów lękowych i nadmiernego pobudzenia.

Zastosowanie zabiegów psychochirurgicznych miało prawdopodobnie szerszy zakres niż można dziś przypuszczać. Operacje przeprowadzano także w celu redukcji bólu. Ich skuteczność ma jednak specyficzny charakter. Antonio Damasio wspomina, jak jeden z pacjentów A . Limy, zapytany dwa dni po zabiegu leukotomii o swoje bóle, odrzekł: „Och, bóle pozostały bez zmian, ale teraz czuję się dobrze, dziękuję”

Walter J. Freeman posługując się szpikulcem do kruszenia lodu przebijał kość oczodołową, między gałką oczną a kością brwi. Kilka ruchów młotkiem i operacja „transorbitalna” była zakończona. Prostota całego zabiegu pozwalała mu nauczać wykonywania tej procedury zarówno lekarzy jak i powiększające się grono sympatyków. To właśnie Freeman porównał trudność lobotomii z wizytą u dentysty.

Wkrótce na całym świecie zapanowała moda na lobotomię. W Europie leczono nią homoseksualistów, a w Japonii sprawiające trudności dzieci. Zaś doktor ?Freeman stale odwiedzał nowe miejsca, aby wykonywać zabiegi i kształcić następców. Witały go rzesze ludzi, tytuły prasy lokalnej anonsowały wizytę, niemal jak pojawianie się gwiazdy z Hollywood. A dr Freeman ze szpikulcami w dłoni, jak na fabrycznej taśmie montażowej, rozpruwał po kolei mózgi oszołomionym elektrowstrząsami ludziom.

W latach pięćdziesiątych, wraz z wynalezieniem Thorazyny (leku psychotropowego o podobnych aczkolwiek nietrwałych efektach wytłumiających), powoli zaczęto wycofywać lobotomię ze szpitali, traktując ją jako barbarzyństwo. W 1967 roku Freeman stracił prawo do wykonywania zawodu po uśmierceniu szpikulcem jednego z pacjentów.

Otrzeźwienie przyniosła światu nie rzetelna weryfikacja efektów lobotomii, lecz wprowadzenie na rynek w 1955 r. pierwszych leków psychotropowych. Możliwość łatwego podawania pacjentom farmaceutyków i widoczne skutki ich działania sprawiły, że lekarze i uczeni ośmielili się skrytykować poczynania dr. Freemana. Pojawienie się pierwszych głosów rozsądku wkrótce zerwało tamę milczenia. Nagle okazało się, że aż 67 proc. pacjentów po zabiegu zamienia się w bezwolne warzywa, a kilka procent szybko umiera na wylew krwi do mózgu. Wprawdzie pozostała jedna trzecia nieszczęśników potrafiła funkcjonować w codziennym życiu, ale emocjonalnie i intelektualnie przypominali kilkuletnie dzieci. Niestety, zanim to zauważono, na całym świecie poddano lobotomii ok. 70 tys. ludzi, często zupełnie zdrowych, gdyż zaczęto tak „leczyć” także osoby o skłonności do depresji, prostytutki i recydywistów.

We wczesnych latach 60. XX wieku lobotomia wypadła z łask, częściowo z powodu małej skuteczności i katastrofalnych szkód, jakie wyrządzała wielu pacjentom.

Ponieważ lobotomia nie zawsze okazuje się skuteczna, do tego jest nieodwracalna i prawie zawsze powoduje niekorzystne zmiany w psychice oraz zachowaniu pacjenta, w wielu krajach – m.in. w Polsce, gdzie jest zabroniona – obecnie w ogóle się jej nie stosuje.

W kategorii:lobotomia, neurologia, psychiatria Tagi:depresja lękowa, lobotomia, schizofrenia, Walter J. Freeman

Definicje

Psychologia to nauka badająca mechanizmy i prawa rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychicznych na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. Psychologia jako nauka dotyczy ludzi, ale mówi się również o psychologii zwierząt (czyli zoopsychologii), chociaż zachowaniem się zwierząt zajmuje się także dziedzina biologii – etologia.

Psychiatria – jedna z podstawowych specjalizacji medycznych, zajmująca się badaniem, zapobieganiem i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych. Bada ich uwarunkowania biologiczne, psychologiczne, rodzinno-genetyczne, społeczne, konstytucjonalne.

Neurologia – dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami obwodowego układu nerwowego i ośrodkowego układu nerwowego. Neurologia i psychiatria są dziedzinami pokrewnymi, a niektóre choroby są domeną zarówno neurologa jak i psychiatry. Neurologia zajmuje się głównie schorzeniami, których podłożem jest proces uszkadzający układ nerwowy, a psychiatria z kolei zajmuje się głównie chorobami, których podłożem jest biochemiczne zaburzenie funkcjonowania mózgu jako całości.

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Wyszukaj na stronie

Lobotomia

Historia lobotomii

Lobotomia Rosemary Kennedy

Skutki lobotomii

Medycyna

Etnolog o Bożym Narodzeniu: tradycje trwają, ale ich sens nam umyka

Sztuczna inteligencja DeepMind robi kolejny krok. Uczy się od podstaw metodą prób i błędów

Im większy mózg, tym mniejsze zagęszczenie gatunku ssaka. Jednak nie dotyczy to ludzi

Psychologia

XIII Interdyscyplinarna Konferencja Naukowa TYGIEL 2021 „Interdyscyplinarność kluczem do rozwoju”

Święta w odosobnieniu? Jak znieść rozłąkę z bliskimi w tak ważnym czasie?

Start ogólnopolskiej kampanii społeczno-edukacyjnej #NASZAwtymGŁOWA odpowiedzią na niepokojące dane na temat kondycji psychicznej Polaków

Polecane strony

psychologia w sieci

psychologia w sieci

Lobotomia

Lobotomia.pl

Lobotomia.pl to portal psychologiczny poruszający tematy z dziedziny psychologii, medycyny, psychiatrii, zdrowia. Lobotomia to również nowości i wiadomości z branży psychologii oraz medycyny.
Kontakt

Kategorie

  • film
  • lobotomia
  • medycyna
  • neurologia
  • psychiatria
  • psychologia
  • zdrowie

Wyszukaj na stronie

Tagi

abulia António Egas Moniz apatia depresja depresja lękowa Egas Moniz Joseph Kennedy leukotomia lobotomia lobotomia w Polsce medycyna psychologia Rosemary Kennedy schizofrenia The Lobotomist utrata pamięci Waltera J. Freeman Walter Freeman Walter J. Freeman zaburzenia świadomości zdowie zdrowie

Copyright © 2021 · lobotomia.pl